Η δύναμη της συνήθειας λένε είναι κάτι πραγματικά μεγάλο και το πιστεύω και εγώ. Από τα χρόνια που πήγαινα στο γυμνάσιο με θυμάμαι με ένα τσιγάρο στο χέρι. Αυτή η άθλια μόδα που τότε νομίζαμε ότι ήταν κάτι προχωρημένο και τελικά ήταν (για μένα) ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου. Ξέρεις, τα λάθη τα κάνεις μια φορά και μαθαίνεις, το τσιγάρο είναι ένα λάθος που το κάνεις κάθε μέρα και πολλές φορές. Είναι όντως πραγματικά δύσκολο να το κόψεις; Πίστευα πως είναι το δυσκολότερο πράγμα που καλούμαι να κάνω. Για χρόνια κάπνιζα με ενοχές ότι ίσως πάθω κάτι, ότι χαλάω την υγεία μου, ότι δεν είμαι τόσο δυνατός να το καταφέρω και ένα σωρό άλλα πράγματα. Μέχρι που ακριβώς πριν ένα χρόνο σαν σήμερα, πήρα το μεγαλύτερο μάθημα της μέχρι τώρα ζωής μου, και τελικά με βεβαιότητα σας λέω, όχι. Δεν είναι δύσκολο τίποτα! Αρκεί να έχεις το κίνητρο. Για μένα ευτυχώς, το κίνητρο ήταν η ζωή μου.
Η Καραντίνα, τα 10 παραπάνω κιλά που είχα πάρει, η λίγο αρύθμιστη πίεση μου, τα 20 τσιγάρα που κάπνιζα κάθε μέρα και τα κληρονομικά μας, με στείλανε ένα βράδυ στο νοσοκομείο. Είχα για καιρό μικρο ενοχλήσεις στην καρδιά και εννοείται δεν έδινα σημασία, έλεγα οκ έχω στρεσαριστεί… αλλά δυστυχώς δεν ήταν έτσι.
Έμφραγμα… αυτό ήταν! Το σώμα μου, μου έστελνε σημάδια και εγώ τα αγνοούσα. Έμφραγμα στα 36 μου! Τόσο σπάνιο να συμβεί, και όμως συνέβη σε μένα. Από τη μία στιγμή στην άλλη, βρίσκομαι ένα βράδυ στα επείγοντα με δύο φίλους μου. Ένα βράδυ που ίσως όλοι να πιστέψαμε, ότι ίσως είναι το τελευταίο μου. Η στιγμή που έβλεπα τους γιατρούς από πάνω μου τρομοκρατημένους και μάλλον πίστευαν και εκείνοι το ίδιο, είναι μια στιγμή που άλλαξε για πάντα τη ζωή. Από εκείνο το βράδυ και μετά, η ζωή μου θα άλλαζε οριστικά.
Από την επόμενη κιόλας μέρα, καρφωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου καλούμαι να διαχειριστώ πολλά πράγματα μαζί. Πρέπει να ξεπεράσω το σοκ ενώ ταυτόχρονα οι πρώτες μέρες ήταν λίγο ριψοκίνδυνες, πρέπει να χάσω κιλά, πρέπει να κόψω το κάπνισμα και πρέπει να φροντίσω καλύτερα τη διατροφή μου. Εννοείται από εδώ και πέρα θα ζω με χάπια, και θα πάρει και αρκετό χρόνο για να νιώσω καλύτερα σωματικά. Όλα σκατά στο κεφάλι μου. Ξαφνικά η διακοπή καπνίσματος μοιάζει τόσο εύκολη… να ήταν μόνο αυτό! Μακάρι να ήταν μόνο αυτό, θα το έκανα χωρίς να πω κιχ! Να ένιωθαν όλοι οι καπνιστές το ίδιο με μένα εκείνες τις στιγμές, δε θα κάπνιζε ποτέ ξανά κανένας.
Οι πρώτες εβδομάδες ήταν οι πιο δύσκολες της ζωής μου. Τις σκέφτομαι ακόμα και τώρα και τα μάτια μου βουρκώνουν, όμως μέσα στην ατυχία μου, ευτυχώς κάποιοι με αγαπάνε. Τα αδέλφια μου, ευτυχώς που τους έχω. Οι λίγοι πραγματικοί φίλοι μου, ευτυχώς που τους έχω. Οι συγγενείς μου ευτυχώς που είναι, αυτοί που είναι. Η μάνα μου εννοείται θα το μάθαινε κάποιους μήνες μετά. Ήθελα να είμαι πραγματικά καλά όταν θα της το έλεγα από κοντά. Όταν λίγους μήνες μετά, θα έπαιρνα το αεροπλάνο και θα πήγαινα στη Μυτιλήνη για πρώτη φορά χωρίς τσιγάρα στα χέρια.
Τα δύσκολο πέρασε, και σιγά σιγά άρχισα να βλέπω το πραγματικό όφελος, που είχα από τη διακοπή καπνίσματος. Σε 3 μήνες το δέρμα μου άλλαξε ριζικά. Η γεύση και η μυρωδιά ήταν καλύτερα από ποτέ και σε αντίθεση με τον περισσότερο κόσμο εγώ έχασα και μερικά κιλά. Το είχα πάρει σοβαρά, είχα κίνητρο να αλλάζω ριζικά όλες τι συνήθειές μου και τελικά το έκανα. Στους 6 μήνες ήταν ακόμα καλύτερα. Η αναπνοή μου ήταν αβίαστη, δεν είχα συριγμό, δεν είχα τσιγαρόβηχα και ένιωσα πραγματικά δυνατός.
12 μήνες μετά, τα βλέπω όλα τόσο μακρινά. Σαν να πέρασα μια δύσκολη περίοδο που έπρεπε να κάνω πρωταθλητισμό και τελικά πήρα αυτό το πρωτάθλημα. Δεν έχω καμία όρεξη πια να καπνίσω, δε με ενοχλεί αν καπνίζουν οι άλλοι μπροστά μου, ούτε έγινα freak. Κατάφερα να χάσω συνολικά 10 κιλά και συνεχίζω σιγά σιγά, χωρίς την τρέλα της πίεσης. Άλλωστε, όσοι με ακολουθείτε στο instagram βλέπετε τα cheat meals μου, που είμαι περήφανος για αυτά. Η αρτηριακή μου πίεση είναι τέλεια, όπως και όλες οι τιμές στις αιματολογικές μου που κάνω ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο να φροντίζεις τον εαυτό σου, αρκεί κάτι να σου κάνει κλικ. Αρκεί να πεις στον εαυτό σου “πάμε να το κάνουμε” και θα το κάνεις. Δεν είναι κόπος, είναι τρόπος ζωής που σε επιβραβεύει!
Εκείνο το βράδυ θα το θυμάμαι για πάντα, θα λέω για πάντα ευχαριστώ στον Κωνσταντίνο και στη Μαρία που ήταν μαζί μου, θα λέω για πάντα ευχαριστώ στον εαυτό μου που κατάφερε να διαχειριστεί όλο αυτό και να προχωρήσει και θα λέω πάντα με πάθος την ιστορία μου, γιατί μου θυμίζει πόση δύναμη έχουμε οι άνθρωποι!
Εκείνο το βράδυ, ήταν μια μέρα μετά την παγκόσμια ημέρα διακοπής καπνίσματος. Πόσο καρμικό; Λέτε να μην έγιναν όλα τυχαία; λέτε να υπάρχει όντως κάποιος λόγος που γίνονται όλα; Δεν ξέρω πραγματικά, όμως αποφάσισα κάθε χρόνο αυτή τη μέρα να τη γιορτάζω. Θα γιορτάζω που τελικά κατάφερα αυτό που πολλοί γειώνουν και λένε “Έλα μωρέ μια ιδέα είναι”.
Δεν ήταν μια ιδέα, ήταν κάτι πραγματικά δύσκολο. Ήταν ένας εθισμός που είναι νόμιμος παντού και κοστίζει μόνο 3€ τη μέρα. Γιαυτό αν έχεις στο περιβάλλον σου ανθρώπους που θέλουν να κάνουν αυτή την προσπάθεια βοήθησε τους με κάθε τρόπο! Αν πάλι εσύ που διάβασες αυτή τη μικρή ιστορία, αποφάσισες να διακόψεις το κάπνισμα να ξέρεις θα σε χειροκροτήσω με όλη μου τη δύναμη…. και πίστεψε με, έχω αρκετή και έχεις και εσύ!
