H 6η Μπιενάλε πραγματοποιήθηκε στο μακρινό 2018 και από τότε μέχρι σήμερα έχουν σχεδόν συμβεί πράγματα που τότε ήταν επιστημονική φαντασία! Η χαρά μου είναι μεγάλη και αν και άργησα λίγο (μιας και ξεκίνησε 24 Σεπτεμβρίου) πήγα, είδα, φωτογράφισα και μοιράζομαι μαζί σας!
Φυσικά, ένα από τα αγαπημένα πράγματα της έκθεσης αυτής είναι ότι θα έχουμε την ευκαιρία να μπούμε σε κτίρια που δεν είναι ανοιχτά για το κοινό. Όσοι με παρακολουθείτε θα ξέρετε την αγάπη μου στα παλιά κτίρια της Αθήνας (εδώ η επίσκεψή μου στο Μπάγκειον).
Λίγα λόγια για τη φετινή Μπιενάλε:
Η Μπιενάλε της Αθήνας ανακοινώνει την έβδομη διοργάνωσή της, με τίτλο ECLIPSE (ΕΚΛΕΙΨΗ), σε συνεπιμέλεια των Omsk Social Club και του Larry Ossei-Mensah, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Poka-Yio. Η ECLIPSE λαμβάνει χώρα σε διαφορετικούς χώρους της Αθήνας από τις 24 Σεπτεμβρίου έως τις 28 Νοεμβρίου (προεγκαίνια: 23 Σεπτεμβρίου) και περιλαμβάνει καλλιτέχνες με έδρα τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Καραϊβική, την Αφρική και την Ευρώπη, πολλοί από τους οποίους πρόκειται να εκθέσουν στην Ελλάδα για πρώτη φορά.
Ο τίτλος της έκθεσης αναδεικνύει την ολοένα και πιο θολή αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα εξαιτίας μιας κατάστασης διαρκούς ρευστότητας την οποία βιώνουμε σήμερα. Η ECLIPSE ασχολείται με τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές αλλαγές που συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στην ίδια την Αθήνα, μια ανερχόμενη μητρόπολη που βρίσκεται στο σημείο συνάντησης της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, τόσο γεωγραφικά όσο και ιστορικά. Η έκλειψη είναι ένα φαινόμενο επικαλύψεων και συσκότισης αλλά και ένα φαινόμενο κοσμικό. Η εμπειρία της έκλειψης δρα ως καταλύτης για την επανεπεξεργασία ενός ανεπίλυτου παρελθόντος που μπορεί να τροφοδοτήσει ένα άρρητο παρόν ώστε τελικά να συμβάλει στη διαμόρφωση του μέλλοντος. Η Αθήνα λειτουργεί έτσι ως το καταλληλότερο σημείο εποπτείας των εκφάνσεων του χρόνου και του τόπου αλλά και διερώτησης: Βρίσκεται η Δύση σε παρακμή ή σε μια στιγμή σημαντικής μεταμόρφωσης;
Η ECLIPSE επιδιώκει να προσεγγίσει ζητήματα ταυτότητας, ιστορίας και πολιτισμικής πολυπλοκότητας παρέχοντας ένα πεδίο για να διερευνηθούν ιδέες, ερωτήματα, έννοιες και επιθυμίες που συχνά δεν βρίσκουν θέση σε μια Μπιενάλε. Σε μια προσπάθεια να πυροδοτήσει έναν δυναμικό διαπολιτισμικό διάλογο, η ECLIPSE αναδεικνύει έργα καλλιτεχνών της αφρικανικής διασποράς καθώς και άλλων καλλιτεχνικών φωνών που έχουν ιστορικά περιθωριοποιηθεί. Μέσα από αυτό το «Μαύρο Πρίσμα» επιχειρείται μια αποτύπωση διαφορετικών οπτικών και καλλιτεχνικών πρακτικών της αφρικανικής διασποράς. Ο διαπολιτισμικός διάλογος συμπληρώνεται από καλλιτεχνικές παρεμβάσεις που συνθέτουν βιωματικές αφηγήσεις, με στόχο την ενεργοποίηση της φαντασίας των θεατών και τη γέννηση δυνητικών παράλληλων κόσμων και πιθανών εκδοχών του μέλλοντος. Συνθέτοντας μια αλληλουχία από χώρους που δίνουν βήμα σε ιδέες όπως της «ριζοσπαστικής φροντίδας», της «φιλίας μεταξύ των βιολογικών ειδών» και σε στρατηγικές «ηχητικής θέασης», η ECLIPSE παρουσιάζει μια διατοπική, σύγχρονη προσέγγιση εναλλακτικών τρόπων συνύπαρξης.
Αντιπαρερχόμενη τις κυρίαρχες σχέσεις εξουσίας που διαμορφώνουν τα ιστορικά αφηγήματα, η ECLIPSE προτείνει την καταστροφή των μηχανισμών καταπίεσης και των παρωχημένων ιδεαλισμών. Χρησιμοποιώντας μια σειρά βιωματικών μέσων όπως παιχνίδια ζωντανής δράσης, ρηξικέλευθες τεχνικές διάδοσης φημών, πειθούς, «συναισθηματικής ύπνωσης» αλλά και ποικίλες σωματικές, ακουστικές, οπτικές και σύνθετες τεχνικές εμβύθισης, η ECLIPSE ενεργοποιεί την κατασκευή αφηγημάτων, ενορχηστρώνει μια αλλαγή στον τρόπο πρόσληψης της τέχνης και θέτει τον στοχασμό προς ένα εναλλακτικό μέλλον
Και δέκα φωτογραφίες από τη φετινή διοργάνωση:
Mέσα στο πολυκατάστημα Fokas που άλλοτε ήταν γεμάτο με κόσμο που αγόραζε ρούχα.
Τώρα είναι κάπως έτσι.
Αυτό το έργο φιγουράρει παντού το τελευταίο διάστημα και μάλλον το έχετε δει. Αξίζει να μείνει εδώ όμως για να το θυμόμαστε. Φαντάζομαι θέλει να μας πει ότι χέρια που συνεχώς παίζουν video games είναι δύσκολο να είναι ….παραγωγικά χέρια άρα, είναι σαν να μην έχουμε χέρια; Ποιος ξέρει. 
Εγώ που ποζάρω μπροστά από αυτό το πολύχρωμο έργο και χωρίς να καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοεί! 🙂
Αυτό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό!
Φεύγουμε από το κτίριο του Foka και πάμε σχεδόν απέναντι την Πλατεία Δικαιοσύνης. Εκεί είναι ένα από τα πιο αδικημένα κτίρια της Αθήνας. Είναι το Παλαιό Εθνικό Τυπογραφείο στην οδό Σταδίου, μετέπειτα Πρωτοδικείο και τώρα το απόλυτο τίποτα. Η μάλλον σχεδόν τίποτα, αφού φιλοξενεί για λίγο τα έργα της έκθεσης.
Και πάμε στο τρίτο κτίριο της έκθεσης. Επίσης παρατημένο και με θέα που κόβει την ανάσα. Είναι το μέγαρο Σλήμαν Μελά. Ενα σπουδαίο και ιστορικό κτίριο. Είναι έργο του Ερνέστου Τσίλλερ και λειτούργησε για πρώτη φορά ως ξενοδοχείο με το όνομα Grand Hotel d’ Athènes” στο μακρινό 1875. Επίσης, αποτέλεσε, για μικρό χρονικό διάστημα, στέγη του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών. Η θέα από εκεί είναι καταπληκτική.
Η αναπαράσταση ενός εγκλήματος:
To δωμάτιο της Ελληνοσερβικής φιλίας όπως βρέθηκε
